Βραχύς απολογισμός 2

      Λίγο πριν το 2013 γίνει παρελθόν και αρχίσει μια δεύτερη διαδρομή , ωραιοποιημένο ως ανάμνηση , δεν αρνούμαι την πρόκληση της ενδοσκόπησης και της αναμέτρησης με όσα έπραξα και όσα απέφυγα να αναλάβω . Όταν οι εμπειρίες  της ζωής μετράνε αρκετές δεκαετίες ,  η διαδικασία του απολογισμού προσλαμβάνει και την μορφή εσωτερικής εξομολόγησης αποβαίνοντας λυτρωτική , έστω κι αν δεν καταλήγει πάντα σε άφεση αμαρτιών .

     Τη χρονιά που πέρασε έχω να ομολογήσω ότι μου δόθηκαν ευκαιρίες να δείξω αλληλεγγύη , να συμμετάσχω ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα των Ιωαννίνων , που η προσπάθεια και το μεράκι κάποιων συμπολιτών μας έχει δώσει να είναι πολλά , να κινητοποιηθώ σε πλήθος κοινωνικών αγώνων .

       Η δική μου συνεισφορά ήταν να ανταποκριθώ σε ορισμένες από τις ευκαιρίες αυτές και να αναλάβω και κάποιες σχετικές πρωτοβουλίες που εκτόνωσαν γλυκά και αυτάρεσκα την αντίθεσή μου σε όσα πληγώνουν την αισθητική και τις αξίες μου . Για τα πολλά υπόλοιπα  βαυκαλίστηκα ότι έγιναν ερήμην μου και ανεπαισθήτως  υπέρτερες πολιτικές δυνάμεις γύρω μου έκτισαν τείχη ... Θα πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν ξόδεψα την ενέργειά μου σε έργα που είναι σημαντικά , πλην όμως απαιτούν συνεπή στάση και μεγάλες ψυχικές δυνάμεις για δημιουργία αλλά ερωτοτρόπησα συχνά με το εφήμερο και το ασήμαντο - λόγω της κενότητάς του σε ηθικό περιεχόμενο - και εκτόνωσα την εσωτερική μου παρόρμηση για δράση σε λεκτικά πυροτεχνήματα και κορώνες , που κατανάλωσα,  όμως ,  πολύ γρήγορα .

      Αντιλαμβάνομαι σήμερα , ωστόσο , ότι το χάδι της μαθημένης αδράνειας λείανε κάποιες ενοχλητικές γωνίες , μα με τιμωρεί , γιατί συνειδητοποιώ ότι όσα αρνήθηκα να αντιμετωπίσω με σθένος το 2013 τα κουβαλώ ως άχθος στο 2014...

 

 

 

Βραχύς απολογισμός 1

      Οι ανθρώπινες σχέσεις συχνά ορίζονται ως σημεία συνάντησης και απομάκρυνσης , όπου το ψυχικό αντάμωμα δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκην και με τη σωματική συνάντηση και αντίστροφα . Συνεπώς σημασία δεν έχει πόσοι και ποιοι άνθρωποι είναι δίπλα μας αλλά σε πόσους και ποιους μπορούμε να αποθέσουμε ένα μέρος του φόρτου της σκέψης , των συναισθημάτων , των οραμάτων και των μικρών στιγμών μας . Πολλές φορές με ορισμένους σημαντικούς  άλλους της ζωής μας , συνοδοιπόρους και συνεργάτες η επικοινωνία μας είναι τόσο πενιχρή που κι όταν είναι δίπλα μας αγνοούμε πού βρίσκονται , και με κάποιους άλλους , περαστικούς από τη ζωή μας , η επαφή μας είναι τόσο πλούσια και αυθεντική που επικοινωνούμε κι όταν ακόμη αγνοούμε πού βρίσκονται ή αν ζουν ...

     Συμφιλιωμένη με την παραδοχή ότι το σχετικό και το μάταιο στα ανθρώπινα πράγματα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, και έχοντας την αγαθή τύχη να συναντήσω τη χρονιά που φεύγει σπινθηροβόλα πνεύματα που έδωσαν έμπνευση και διέξοδο στους στόχους και τις αμφιβολίες μου ευχαριστώ τους σημαντικούς άλλους της ψυχής μου που συλλαβίσαμε μαζί κάποιες λέξεις που έγιναν σκέψεις και αναστοχασμός . 

 

Η απατηλή λάμψη των άτολμων λύσεων

" Ἄχ, ποὖσαι νιότη, ποὔδειχνες πῶς θὰ γινόμουν ἄλλος! "

                           Κώστας Βάρναλης , Πρόλογος (Σκλάβοι Πολιορκημένοι)

    Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας  συχνά χαρακτηρίζουμε μια κατάσταση ως βιώσιμη όχι από αισιοδοξία και με τη διάθεση να τη διορθώσουμε,  για να βελτιωθεί , αλλά με την αντίληψη ότι , αν λειάνουμε τις προεξοχές του προβλήματος αντί να το αντιμετωπίσουμε στο σύνολό του , αυτό μ' ένα μαγικό τρόπο θα εξαφανιστεί . Με την τακτική αυτή καταφέρνουμε να μη θίξουμε τα κακώς κείμενα και να θεωρούμε ότι ταυτόχρονα αλλάζουμε τα πράγματα . Η πίτα μένει ακέραιη και ο σκύλος είναι χορτάτος ή έτσι μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε ... Γιατί έρχεται η στιγμή που ,  όσα αρνηθήκαμε να αντικρίσουμε ,  ορθώνονται μπροστά μας και με τις διαστάσεις που έχουν πάρει είναι πλέον αδύνατο να συνεχίσουμε να τα αγνοούμε ...

     Απαιτούν τότε σοβαρή και ξεκάθαρη στάση , υπευθυνότητα και όχι σπάνια γενναίες αποφάσεις που μπορεί να μας φέρουν σε ρήξη με τις ευκολίες και τις σιωπηρές μάταιες συμβάσεις μας . Το άλλοθι που πρόσφερε το μερεμέτι και το στρογγύλεμα δε μας διασώζει πλέον και η κρίση μοιραία φανερώνει την απατηλή λάμψη του βολικού μας μύθου ...

 

 



 

Αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης που αγνοήθηκε η προσφορά τους

Η απαξίωση και το άδοξο τέλος του Νικηταρά , του Οδυσσέα Ανδρούτσου , της Μπουμπουλίνας και της Μαντώ Μαυρογένους .

Η Ελληνική Επανάσταση και οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις

Ο ρόλος των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ελληνική επανάσταση από τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) μέχρι την ίδρυση και αναγνώριση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους  (1830 ).

Τα δάνεια της Ελληνικής Επανάστασης

Τις τελευταίες μέρες διατυπώσαμε κάποια ερωτήματα που δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε μόνο από τη γνωστική ύλη του σχολικού βιβλίου . Αρχίσαμε με το γιατί οι περισσότεροι τοπικοί οργανισμοί ελέγχονταν από τους προεστούς , πήγαμε στο γιατί παραμερίστηκαν οι αγωνιστές από τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας και καταλήξαμε στο γιατί η πολιτική αναμέτρηση οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο ... Μικρή συμβολή στην έρευνα , τη μελέτη και τον προβληματισμό για τις απαντήσεις που είναι σε αναμονή το βίντεο που ακολουθεί από την εκπομπή του Χρίστου Βασιλόπουλου " Η Μηχανή του Χρόνου " που προβλήθηκε από τη ΝΕΤ , και αναφέρεται στα δάνεια της Επανάστασης .

Εν αναμονή της χαμένης μας σοβαρότητας , Μανόλης Αναγνωστάκης " Στ' αστεία παίζαμε "

Στ' αστεία παίζαμε!
                                                                Μανόλης Αναγνωστάκης

Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Mέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας
Tα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Nύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ' το φως της ημέρας
Mήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα
Πώς θα φύγουμε τώρα; πού θα πάμε; ποιος θα μας δεχτεί;
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Kλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!

(από Tα Ποιήματα, Πλειάς 1975)

Ιωάννα Ξέρα , Ο τόπος , η ιστορία και οι αξίες του

Ιωάννα Ξέρα on PhotoPeach

Πάμπλο Νερούντα " ... η νύχτα είναι αστρόφεγγη και ριγούν γαλάζια τ' άστρα από μακριά ..."

Ποίημα 20                                                  Πάμπλο Νερούντα

                                                   " Heaven " από τον  Christian Schloe


Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.

Να γράψω για παράδειγμα: ” Η νύχτα είν’ αστερόεσσα,
και τρέμουνε, γαλάζια, τ’ αστέρια μακριά”.

Ο άνεμος της νύχτας γυρνάει στον ουρανό και τραγουδά.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα και φόρες κι εκείνη μ’ αγαπούσε.

Νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω από τον απέραντο ουρανό.

Μ’ αγάπησε, κάποιες φορές κι εγώ την αγαπούσα.
Πώς να μην αγαπήσω τα μεγάλα μάτια της τα έντονα.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να σκεφτώ πως δεν την έχω. να νιώσω πως την έχω χάσει.

Ν΄ακούσω την τεράστια νύχτα, πιο τεράστια χωρίς αυτήν.
Κι ο στίχος πέφτει στην ψυχή όπως στη χλόη η δροσιά.

Τί πειράζει που η αγάπη μου δεν γινόταν να την κρατήσει.
η νύχτα είν’ αστερόεσσα κι αυτή δεν είναι πια μαζί μου.

Αυτό ειν’ όλο. Στο βάθος κάποιος τραγουδά. Στο βάθος.
Δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Σαν για να την πλησιάσει η ματιά μου την ψάχνει.
Η καρδιά μου την ψάχνει, και δεν είναι πια μαζί μου.

Ίδια η νύχτα που λευκαίνει τα ίδια δέντρα
Εμείς, εκείνοι από το παρελθον, δεν είμαστε πια ίδιοι.

Πια δεν την θέλω, είναι σίγουρο, μα πόσο την αγάπησα.
Γύρευε άνεμο η φωνή μου την ακοή της για ν’ αγγίξει.

Του άλλου. Θα ‘ναι του άλλου. Όπως πριν των φιλιών μου.
Η φωνή, το φωτεινό κορμί της. Τ’ απέραντα μάτια της.

Πια δεν την αγαπώ, είναι σίγουρο, μα ίσως να την αγαπώ.
Είναι τόσο μικρή η αγάπη, κι είναι μεγάλη η λησμιονιά.

Γιατί νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου,
και δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Αν και αυτός θα’ ναι ο τελευταίος πόνος που μου δίνει,
κι αυτοί θα’ ναι οι τελευταίοι στίχοι που τις γράφω.

Μετάφραση  Βασίλης Λαλιώτης

 ( από την ποιητική συλλογή "Είκοσι Ερωτικά Ποιήματα κι Ενα Τραγούδι
   Απελπισμένο " ) 

Η Γαλλική Επανάσταση ή Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα ...

Η Γαλλική Επανάσταση ( La Révolution Française ) on PhotoPeach