Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας

Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας

Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας
...με φαντασία κι όνειρο.... έργο του YURI GORBACHEV

Το μήνυμά μου

Καλωσόρισμα

Έχετε συνδεθεί με ένα ιστολόγιο που δημιουργήθηκε με την ελπίδα να γίνει ένα σημείο συνάντησης ανήσυχων προσώπων με παιδαγωγικές , φιλολογικές, καλλιτεχνικές , κοινωνικές και περιβαλλοντικές αναζητήσεις και απεύθυνεται σε ... έφηβους

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ιωάννινα
Φιλόλογος , διευθύντρια στο 5ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων.
ImageChef.com

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Καλά Χριστούγεννα, κι αν η αγάπη μπορεί ας ξανοίξει το γκρίζο ...

Νάνος Βαλαωρίτης " Κατάσταση πολιορκίας "

Πολιορκούμεθα λοιπόν

Πολιορκούμεθα από ποιον

Από σένα κι από μένα απ’ τον τάδε και τον δείνα

Πολιορκούμεθα στενά

Από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, την Ιντερπόλ, τη στρατιωτική

Αστυνομία, τα τανκς, τη ρητορεία, τη βλακεία,

Απ’ τα παράσημα, τις στολές, τους εκφωνηθέντας λόγους

Τις υποσχέσεις, τις ψευτιές, την κουτοπονηριά

Τη δήθεν αγανάκτηση των ιθυνόντων, την υποκρισία

Την τηλεόραση, τη ραδιοφωνία, τα σαπούνια, τ’ απορρυπαντικά

Τις διαφημίσεις, τον τουρισμό, τα οργανωμένα ταξίδια, τις κρουαζιέρες

Τις γκαζιέρες, τα ψυγεία, τις κατασκηνώσεις, τους προσκόπους,

Τ’ άρθρα για την εκπαίδευση, την πολυκοσμία, τη σκόνη, τις ποιητικές συλλογές

Την έλλειψη ύδατος, τα λιπάσματα, τα νεύρα, την κακή χώνεψη, τη φαλάκρα,

Τους εφοπλιστές, το ποδόσφαιρο, τα λεωφορεία, την ακρίβεια, τις παθήσεις

Της σπονδυλικής στήλης, τη γραφειοκρατία, την καθυστέρηση, τις διαβεβαιώσεις,

Τις κριτικές, την εκκλησία, τα βασανιστήρια, τους καιροσκόπους,

Την υποψία, τους κατατρεγμούς, το φόβο, τη θρασύτητα, τους διαγωνισμούς

Καλλονής, την έλλειψη χρημάτων, την έλλειψη δικαιωμάτων, πολιορκούμεθα από τους βάναυσους

Τους άναρθρους, από τις μαύρες σκέψεις μας. Από τον εαυτό μας

Κι απ’ ό,τι άλλο βάλει ο νους σας πολιορκούμεθα στενά.

 

Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα. Του Νάνου Βαλαωρίτη





Χάσαμε τ’ αυτοκίνητα, τα κινητά μας, τα ακίνητά μας, τα επιδόματα του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Χάσαμε τον ύπνο μας τη δουλειά μας, το μαγαζάκι, το καφενείο, την επιχείρηση, ρούχων, παπουτσιών, την ιστορία μας, το 1821, τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία. Χάσαμε τα καπέλα μας, την αξιοπρέπειά μας, την μπέσα μας (Μπέσαμε μούτσος…), τις πνευματικές μας αξίες, τις αξίες στο Χρηματιστήριο, τις καρέκλες μας εποχής, στο Δημοπρατήριο, τις ντουλάπες, τους καθρέφτες.
Χάσαμε τη βυζαντινή μας ταυτότητα, ως γνήσιοι Έλληνες απόγονοι εκείνων των άλλων Ελλήνων που θαυματούργησαν χωρίς δάνεια, χωρίς θέσεις στο δημόσιο, αργομισθίες στα Δέκο, στη Λυρική σκηνή, στη Δημόσια Τηλεόραση. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μας, τα βρακιά μας τα εισοδήματα απ’ τους τεράστιους φόρους, τα ξενοδοχεία μας, τα πλοία τα εμπορικά, τα πλοία της γραμμής, τη φήμη μας στο εξωτερικό, τους φίλους μας, που μας άφησαν χωρίς να το αντιληφθούμε… μια νύχτα βροχερή, συννεφιασμένη.
Τι μας έμεινε;
Ο Ήλιος ο Πρώτος, ο Δεύτερος, ο Τρίτος, ο Δήμιος μιας Πράσινης σκέψης, ο Ηλιάτορας, ο νοητός, ο αυτονόητος, μας έμειναν τα νησιά με τα καφετιά τους βράχια, που ήταν ωραία κάποτε, τα νησιά, εδώ που τα γυρεύαμε, που ψάχναμε να τα βρούμε, η θάλασσα με τα γαλάζια κύματα, με τα καράβια, τα φέρι μποτ, τα ιστιοφόρα. Μας έμεινε το φεγγάρι, αφερέγγυο και αυτό, μας έμειναν τα βουνά, τα φαράγγια, οι λίμνες, τα δάση αν δεν είχαν καεί ακόμα, οι ακρογιαλιές, οι αμμουδιές για μπάνιο, το χαρτί και το στυλό να γράφουμε τα ποίηματά μας και να τα πετάμε στο κάλαθο των αχρήστων, ποιος θα πληρώνει το χαρτί και το μελάνι, να τα δημοσιέψει.
Μας έμειναν τα ωραία κορίτσια με τα μακριά μαλλιά, και τα νέα παλικάρια, με τ’ αξούριστα γένια, άνεργοι οι περισσότεροι, μας έμειναν οι επιγραφές στις πόρτες, Ανοιχτό, Κλειστό, Σύρατε, Σπρώξτε, οι παράξενες φήμες, οι φακές, τα μακαρόνια, τα καλαμαράκια, τα σουβλάκια, τα κρασιά, για να ξεχάσουμε αυτά που χάσαμε, τις φιλενάδες μας στις ξένες χώρες, τις σπουδές μας στο εξωτερικό, και τα ηχηρά παρόμοια. Μας έμεινε ο Όμηρος, αν έχουμε καιρό να τον διαβάσουμε, ο Καβάφης, ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης, ο Καββαδίας, σας έμεινα κι εγώ, αν κάνετε έναν κόπο να με διαβάσετε.

τεύχος : 370 - 23/11/2011

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Νόνη Σταματέλου, Παιχνίδι αιχμηρό



Μάνα

Το διάνεμά σου μεσ’ στο σπίτι
Σαν να μην έχεις φύγει από καιρό.
Κάπου-κάπου θαρρώ πως τις νύχτες
Κάποιος ποτίζει το βασιλικό
Και σα δροσίσει τα χαράματα
Κλείνει απαλά το τζάμι.
Νά ρχεσαι
Να με ξυπνάς
Και να μου σκεπάζεις την πλάτη
Όπως τότε.
Να μου διαβάζεις στη γωνιά μας
απ’ το παλιό αναγνωστικό.
Έχει άλλη γλύκα ο Παπαδιαμάντης
απ’ το στόμα σου, μάνα
Άλλο βάρος τα Συναξάρια.


Τέλος Αυγούστου


Ύστατες προσπάθειες παράτασης του Καλοκαιριού!

 Καθηλωμένη κάτω απ’ τ’ αρμυρίκι
 Κάνω πως δεν τα βλέπω τα καράβια.
 Ακίνητη, το επόμενο προσμένω
 Έρχεται γύρω στα μεσάνυχτα.
 Πιάνει Αστυπάλαια κι’ Αμοργό.
 Κι’ έχει ένα φεγγάρι τον Αύγουστο!
 Ίσως το επόμενο, το γρήγορο
 που πιάνει Πειραιά χαράματα.

 Μα με προσπέρασε κι’ αυτό.
 Κι’ οι αποσκευές μου αζήτητες στην προκυμαία.

 24 Αυγούστου 2007
 Πώς να πατήσεις στην ορεινή χώρα;
 Έτσι που έγινε απ’ την αλμύρα η ψυχή σου.
 Και τα μάτια της
 Έτσι που άνοιξαν πελώρια
 Πώς να τα κλείσεις πάλι.

Νόνη Σταματέλου Παιχνίδι αιχμηρό , Gutenberg , Δεκέμβριος 2008

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Κώστας Νέος, " Στην ερημιά του κόσμου "

Σκηνοθεσία

Κάθε μέρα
Σκηνοθετώ
Τις προσωπικές μου
Στιγμές...
Είναι
Η έσχατη αντίσταση
Σ' έναν
Εχθρικό περίγυρο

Μικρά πράγματα

Όταν ρουφάς τη ζωή ως το "μεδούλι"
Δεν έχεις χρόνο
Για "μικρά" και "ασήμαντα" πράγματα...

Κώστας Νέος , Στην ερημιά του κόσμου , Ιωάννινα 2010

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

" Ένας κύβος παραμύθια "


Από τις εκδόσεις Ωρίωνας κυκλοφόρησε το βιβλίο της Γεωργίας Χαϊδεμενοπούλου " Ένας κύβος παραμύθια " με έξι ιστορίες που παρασύρουν μικρούς και μεγάλους σε κόσμους που κάνουν τη δύσκολη σημερινή μας πραγματικότητα πιο υποφερτή . Η Θεσσαλονικιά συγγραφέας , που είναι καθηγήτρια ιταλικών και έχει διδάξει σε γυμνάσια των Ιωαννίνων , έχει τιμηθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς .