Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας

Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας

Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας
...με φαντασία κι όνειρο.... έργο του YURI GORBACHEV

Το μήνυμά μου

Καλωσόρισμα

Έχετε συνδεθεί με ένα ιστολόγιο που δημιουργήθηκε με την ελπίδα να γίνει ένα σημείο συνάντησης ανήσυχων προσώπων με παιδαγωγικές , φιλολογικές, καλλιτεχνικές , κοινωνικές και περιβαλλοντικές αναζητήσεις και απεύθυνεται σε ... έφηβους

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ιωάννινα
Φιλόλογος , διευθύντρια στο 5ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων.
ImageChef.com

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Στη μνήμη του Χρόνη Μίσσιου

Σήμερα , Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012 άφησε την τελευταία του πνοή ο συγγραφέας του "  Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς ", σε μια εποχή που ο τίτλος του αφηγήματός του φαντάζει σχεδόν προφητικός ... Το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ήταν το αφήγημα Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς (1985). Ακολούθησε το αυτοβιογραφικό πεζογράφημα Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε; (1988) και τα μυθιστορήματα Τα κεραμίδια στάζουν (1991), Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι (1996), Ντομάτα με γεύση μπανάνας (2001). Αφήνει όμως πίσω του τα έργα του και τη φωνή του ... Ας την ακούσουμε ...

 

Λογοτεχνία και Μαθηματικά

Στο φετινό πρόγραμμα της Λέσχης Ανάγνωσης του 5ου Γυμνασίου Ιωαννίνων η μία από τις δύο ομάδες θα ασχοληθεί με τα Μαθηματικά και τη Λογοτεχνία και για την αρχή εμπνεόμαστε από την καταπληκτική δουλειά που έγινε το προηγούμενο σχολικό έτος από τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές του 3ου Γυμνασίου Θέρμης , η οποία παρουσιάζεται στο βίντεο που έφτιαξαν , μας χάρισαν και προβάλλουμε στη συνέχεια . Πρόκειται για μια καταπληκτική ψηφιακή αφήγηση της εμπειρίας που είχαν στη δική τους Λέσχη Ανάγνωσης. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια από εμάς ! 


Λέσχη Ανάγνωσης 3ου Γυμνασίου Θέρμης 2012 από 3GymnasioThermis

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Σχετικά με το " πάντοτε " και το " ποτές "

Νίκος Εγγονόπουλος
ΜΑΛΛΟΝ Ή ΗΤΤΟΝ

…πρέπει όλα να ειπωθούν
πρέπει τα πάντα πια να βγούνε στο φως
για να πετάξουμε απ’ τα γλωσσάρια
τις δυο ασήμαντες
άχρηστες όσο και κούφιες λέξεις:
το “πάντοτε” και το “ποτές”

και ναν το πάρουμε τελειωτικά
απόφαση:
η σάρκα -ναι- είν’ πρόθυμη
όμως το πνεύμα
φορές φορές
-ωιμέ-
είν’ ασθενές.

" ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΔΩΝΕΣ " (1978 )

Μπέρτολτ Μπρεχτ , Στους μεταγενέστερους

Στον απόηχο των μηνυμάτων της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου ας το έχουμε κατά νου ...

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Ημέρες Πολυτεχνείου


Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ» βασισμένο σε αρχειακό κινηματογραφικό υλικό, αναφέρεται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, στο χαρακτήρα της κατάληψης, στα γεγονότα της νύχτας της 16ης προς 17η Νοεμβρίου 1973 και σε όσα ακολούθησαν.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Gabriel Garcia Marquez " ... Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. "


...Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γιαυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
  Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους...
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις συγνώμη, συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ, ευχαριστώ κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Νίκος Εγγονόπουλος , Εν Ανθηρώ Έλληνι Λόγω

Σονέτο μάλλον απαισιόδοξο

Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία;
Όχι-όχι-μιαν απέραντη ηθικολογία
δεν θα βοηθήση να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο
Νά ελπίζης-να ελπίζης πάντα-πώς ανάμεσα εις τους
ανθρώπους. -που τους ρημάζει η τρομερή «ευκολία»-
θα συναντήσης απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλωσύνη-πόθος ευγένειας-ηρεμία.

Ίσως όχι πολλές-ίσως νασ’ άτυχος : καμμία-
τότες εσύ προσπάθησε να γενής καλλίτερος
είς τρόπον ώστε να έρθη κάποια σχετική ισορροπία
Άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζωνται πως κάνουν κάτι
συ σκέψου-τώρα πια-με τι γλυκειά γαλήνη
προσμένεις ναρθ’ η ώρα να ξαπλώσης στο παρήγορο του
θάνατου κρεββάτι.

 

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Νίκος Εγγονόπουλος, " Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία; "

Νίκος Εγγονόπουλος on PhotoPeach

" Νομίζω ότι ο Νίκος Εγγονόπουλος ζωγράφιζε για να δείξει πώς θα έπρεπε να διαβάζονται τα ποιήματά του " Σωτήρης Κακίσης .
΄Εχοντας δασκάλους του τον Κωνσταντίνο Παρθένη και το Φώτη Κόντογλου ο Νίκος Εγγονόπουλος , όπως έχει ειπωθεί ενσωματώνει στο έργο του την παράδοση και την ιστορικότητα του ελληνισμού. Απεικονίζει τη διαχρονικότητα του ελληνισμού ξεπερνώντας τις συμβατικότητες της φυσικής πραγματικότητας . Υπό την επίδραση του Ιταλού ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο ( Giorgio de Chirico ) στους πίνακές του εικονίζονται άνθρωποι χωρίς μάτια , ανδρείκελα που θυμίζουν τα ξύλινα μανεκέν των ραπτών . Ακόμη και ήρωες της ελληνικής ιστορίας αναπαριστώνται με τον τρόπο αυτό , με εξαίρεση το Ρήγα Φεραίο και το Μπολιβάρ, που αποτελούν αιώνια σύμβολα κάθε εθνικής επανάστασης . Ωστόσο τα ανδρείκελα του Εγγονόπουλου έχουν έντονα χρώματα παρουσιάζοντας τη θετική του στάση προς τη ζωή , χωρίς τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι έννοιες του χρόνου και της φυλής . Ενώ αντίθετα οι πίνακες του ντε Κίρικο παραπέμπουν σε μια απόκοσμη πραγματικότητα.