Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας

Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας

Ταξίδι στη χώρα της φαντασίας
...με φαντασία κι όνειρο.... έργο του YURI GORBACHEV

Το μήνυμά μου

Καλωσόρισμα

Έχετε συνδεθεί με ένα ιστολόγιο που δημιουργήθηκε με την ελπίδα να γίνει ένα σημείο συνάντησης ανήσυχων προσώπων με παιδαγωγικές , φιλολογικές, καλλιτεχνικές , κοινωνικές και περιβαλλοντικές αναζητήσεις και απεύθυνεται σε ... έφηβους

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ιωάννινα
Φιλόλογος , διευθύντρια στο 5ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων.
ImageChef.com

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Αντί ευχών για το 2014

      Αυτή την πρωτοχρονιά ας μη δώσουμε μόνο  ευχές , ας ανταλλάξουμε υποσχέσεις που θα προσπαθήσουμε με σθένος να τηρήσουμε ! Οι ευχές μεταθέτουν το βάρος της επιθυμίας για την αλλαγή της πορείας μας σε υπέρτερες δυνάμεις - συνήθως ξένες από εμάς -  και μας απαλλάσσουν έτσι από την ευθύνη της προσωπικής μας βούλησης . Η ελευθερία , όμως , της τελικής επιλογής που έχουμε να πράττουμε ή να αδρανούμε , να αποδεχόμαστε ή να διεκδικούμε , να εκφραζόμαστε ή να σιωπούμε συνεπάγεται αμετάκλητα την προσωπική μας ευθύνη για όλα όσα εξελίσσονται ακόμη και ερήμην μας . Κι αν η Θεία Πρόνοια παρεμβαίνει και με το θαύμα που προσμένουμε μας διασώζει , τους " μοιραίους " , αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για τις αποφάσεις και τις πράξεις που από ολιγωρία ή ολιγοψυχία δεν πήραμε . Ας αναλογιστούμε ότι η προσωπική μας ανάπτυξη εξαρτάται , κυρίως , από εμάς , από τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβουμε και από τις ευκαιρίες που θα δημιουργήσουμε με μόχθο και όραμα .
     Αυτή τη χρονιά , λοιπόν , ας αναλάβουμε την ευθύνη ! Ας υποσχεθούμε στους μικρούς ήρωες της ζωής μας - τον εαυτό μας και όσους αγαπάμε - συνεπή στάση και σοβαρή αντιμετώπιση της καθημερινότητας , χωρίς να αναμένουμε για την κάθαρση τον "από μηχανής θεό " ...
 
 

Βραχύς απολογισμός 2

      Λίγο πριν το 2013 γίνει παρελθόν και αρχίσει μια δεύτερη διαδρομή , ωραιοποιημένο ως ανάμνηση , δεν αρνούμαι την πρόκληση της ενδοσκόπησης και της αναμέτρησης με όσα έπραξα και όσα απέφυγα να αναλάβω . Όταν οι εμπειρίες  της ζωής μετράνε αρκετές δεκαετίες ,  η διαδικασία του απολογισμού προσλαμβάνει και την μορφή εσωτερικής εξομολόγησης αποβαίνοντας λυτρωτική , έστω κι αν δεν καταλήγει πάντα σε άφεση αμαρτιών .
     Τη χρονιά που πέρασε έχω να ομολογήσω ότι μου δόθηκαν ευκαιρίες να δείξω αλληλεγγύη , να συμμετάσχω ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα των Ιωαννίνων , που η προσπάθεια και το μεράκι κάποιων συμπολιτών μας έχει δώσει να είναι πολλά , να κινητοποιηθώ σε πλήθος κοινωνικών αγώνων .
       Η δική μου συνεισφορά ήταν να ανταποκριθώ σε ορισμένες από τις ευκαιρίες αυτές και να αναλάβω και κάποιες σχετικές πρωτοβουλίες που εκτόνωσαν γλυκά και αυτάρεσκα την αντίθεσή μου σε όσα πληγώνουν την αισθητική και τις αξίες μου . Για τα πολλά υπόλοιπα  βαυκαλίστηκα ότι έγιναν ερήμην μου και ανεπαισθήτως  υπέρτερες πολιτικές δυνάμεις γύρω μου έκτισαν τείχη ... Θα πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν ξόδεψα την ενέργειά μου σε έργα που είναι σημαντικά , πλην όμως απαιτούν συνεπή στάση και μεγάλες ψυχικές δυνάμεις για δημιουργία αλλά ερωτοτρόπησα συχνά με το εφήμερο και το ασήμαντο - λόγω της κενότητάς του σε ηθικό περιεχόμενο - και εκτόνωσα την εσωτερική μου παρόρμηση για δράση σε λεκτικά πυροτεχνήματα και κορώνες , που κατανάλωσα,  όμως ,  πολύ γρήγορα .
      Αντιλαμβάνομαι σήμερα , ωστόσο , ότι το χάδι της μαθημένης αδράνειας λείανε κάποιες ενοχλητικές γωνίες , μα με τιμωρεί , γιατί συνειδητοποιώ ότι όσα αρνήθηκα να αντιμετωπίσω με σθένος το 2013 τα κουβαλώ ως άχθος στο 2014...
 
 
 

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Βραχύς απολογισμός 1

      Οι ανθρώπινες σχέσεις συχνά ορίζονται ως σημεία συνάντησης και απομάκρυνσης , όπου το ψυχικό αντάμωμα δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκην και με τη σωματική συνάντηση και αντίστροφα . Συνεπώς σημασία δεν έχει πόσοι και ποιοι άνθρωποι είναι δίπλα μας αλλά σε πόσους και ποιους μπορούμε να αποθέσουμε ένα μέρος του φόρτου της σκέψης , των συναισθημάτων , των οραμάτων και των μικρών στιγμών μας . Πολλές φορές με ορισμένους σημαντικούς  άλλους της ζωής μας , συνοδοιπόρους και συνεργάτες η επικοινωνία μας είναι τόσο πενιχρή που κι όταν είναι δίπλα μας αγνοούμε πού βρίσκονται , και με κάποιους άλλους , περαστικούς από τη ζωή μας , η επαφή μας είναι τόσο πλούσια και αυθεντική που επικοινωνούμε κι όταν ακόμη αγνοούμε πού βρίσκονται ή αν ζουν ...
     Συμφιλιωμένη με την παραδοχή ότι το σχετικό και το μάταιο στα ανθρώπινα πράγματα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, και έχοντας την αγαθή τύχη να συναντήσω τη χρονιά που φεύγει σπινθηροβόλα πνεύματα που έδωσαν έμπνευση και διέξοδο στους στόχους και τις αμφιβολίες μου ευχαριστώ τους σημαντικούς άλλους της ψυχής μου που συλλαβίσαμε μαζί κάποιες λέξεις που έγιναν σκέψεις και αναστοχασμός . 
 

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Η απατηλή λάμψη των άτολμων λύσεων

" Ἄχ, ποὖσαι νιότη, ποὔδειχνες πῶς θὰ γινόμουν ἄλλος! "

                           Κώστας Βάρναλης , Πρόλογος (Σκλάβοι Πολιορκημένοι)


    Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας  συχνά χαρακτηρίζουμε μια κατάσταση ως βιώσιμη όχι από αισιοδοξία και με τη διάθεση να τη διορθώσουμε,  για να βελτιωθεί , αλλά με την αντίληψη ότι , αν λειάνουμε τις προεξοχές του προβλήματος αντί να το αντιμετωπίσουμε στο σύνολό του , αυτό μ' ένα μαγικό τρόπο θα εξαφανιστεί . Με την τακτική αυτή καταφέρνουμε να μη θίξουμε τα κακώς κείμενα και να θεωρούμε ότι ταυτόχρονα αλλάζουμε τα πράγματα . Η πίτα μένει ακέραιη και ο σκύλος είναι χορτάτος ή έτσι μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε ... Γιατί έρχεται η στιγμή που ,  όσα αρνηθήκαμε να αντικρίσουμε ,  ορθώνονται μπροστά μας και με τις διαστάσεις που έχουν πάρει είναι πλέον αδύνατο να συνεχίσουμε να τα αγνοούμε ...
     Απαιτούν τότε σοβαρή και ξεκάθαρη στάση , υπευθυνότητα και όχι σπάνια γενναίες αποφάσεις που μπορεί να μας φέρουν σε ρήξη με τις ευκολίες και τις σιωπηρές μάταιες συμβάσεις μας . Το άλλοθι που πρόσφερε το μερεμέτι και το στρογγύλεμα δε μας διασώζει πλέον και η κρίση μοιραία φανερώνει την απατηλή λάμψη του βολικού μας μύθου ...
 
 

 

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης που αγνοήθηκε η προσφορά τους

Η απαξίωση και το άδοξο τέλος του Νικηταρά , του Οδυσσέα Ανδρούτσου , της Μπουμπουλίνας και της Μαντώ Μαυρογένους .

Η Ελληνική Επανάσταση και οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις

Ο ρόλος των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ελληνική επανάσταση από τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) μέχρι την ίδρυση και αναγνώριση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους  (1830 ).

Τα δάνεια της Ελληνικής Επανάστασης

Τις τελευταίες μέρες διατυπώσαμε κάποια ερωτήματα που δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε μόνο από τη γνωστική ύλη του σχολικού βιβλίου . Αρχίσαμε με το γιατί οι περισσότεροι τοπικοί οργανισμοί ελέγχονταν από τους προεστούς , πήγαμε στο γιατί παραμερίστηκαν οι αγωνιστές από τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας και καταλήξαμε στο γιατί η πολιτική αναμέτρηση οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο ... Μικρή συμβολή στην έρευνα , τη μελέτη και τον προβληματισμό για τις απαντήσεις που είναι σε αναμονή το βίντεο που ακολουθεί από την εκπομπή του Χρίστου Βασιλόπουλου " Η Μηχανή του Χρόνου " που προβλήθηκε από τη ΝΕΤ , και αναφέρεται στα δάνεια της Επανάστασης .

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Εν αναμονή της χαμένης μας σοβαρότητας , Μανόλης Αναγνωστάκης " Στ' αστεία παίζαμε "

Στ' αστεία παίζαμε!
                                                                Μανόλης Αναγνωστάκης

Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Mέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας
Tα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Nύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ' το φως της ημέρας
Mήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα
Πώς θα φύγουμε τώρα; πού θα πάμε; ποιος θα μας δεχτεί;
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Kλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!

(από Tα Ποιήματα, Πλειάς 1975)

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Ιωάννα Ξέρα , Ο τόπος , η ιστορία και οι αξίες του

Ιωάννα Ξέρα on PhotoPeach

Πάμπλο Νερούντα " ... η νύχτα είναι αστρόφεγγη και ριγούν γαλάζια τ' άστρα από μακριά ..."

Ποίημα 20                                                  Πάμπλο Νερούντα


                                                   " Heaven " από τον  Christian Schloe


Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.

Να γράψω για παράδειγμα: ” Η νύχτα είν’ αστερόεσσα,
και τρέμουνε, γαλάζια, τ’ αστέρια μακριά”.

Ο άνεμος της νύχτας γυρνάει στον ουρανό και τραγουδά.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα και φόρες κι εκείνη μ’ αγαπούσε.

Νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω από τον απέραντο ουρανό.

Μ’ αγάπησε, κάποιες φορές κι εγώ την αγαπούσα.
Πώς να μην αγαπήσω τα μεγάλα μάτια της τα έντονα.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να σκεφτώ πως δεν την έχω. να νιώσω πως την έχω χάσει.

Ν΄ακούσω την τεράστια νύχτα, πιο τεράστια χωρίς αυτήν.
Κι ο στίχος πέφτει στην ψυχή όπως στη χλόη η δροσιά.

Τί πειράζει που η αγάπη μου δεν γινόταν να την κρατήσει.
η νύχτα είν’ αστερόεσσα κι αυτή δεν είναι πια μαζί μου.

Αυτό ειν’ όλο. Στο βάθος κάποιος τραγουδά. Στο βάθος.
Δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Σαν για να την πλησιάσει η ματιά μου την ψάχνει.
Η καρδιά μου την ψάχνει, και δεν είναι πια μαζί μου.

Ίδια η νύχτα που λευκαίνει τα ίδια δέντρα
Εμείς, εκείνοι από το παρελθον, δεν είμαστε πια ίδιοι.

Πια δεν την θέλω, είναι σίγουρο, μα πόσο την αγάπησα.
Γύρευε άνεμο η φωνή μου την ακοή της για ν’ αγγίξει.

Του άλλου. Θα ‘ναι του άλλου. Όπως πριν των φιλιών μου.
Η φωνή, το φωτεινό κορμί της. Τ’ απέραντα μάτια της.

Πια δεν την αγαπώ, είναι σίγουρο, μα ίσως να την αγαπώ.
Είναι τόσο μικρή η αγάπη, κι είναι μεγάλη η λησμιονιά.

Γιατί νύχτες όπως αυτή την είχα μες στα χέρια μου,
και δεν το δέχεται η ψυχή μου ότι πια την έχει χάσει.

Αν και αυτός θα’ ναι ο τελευταίος πόνος που μου δίνει,
κι αυτοί θα’ ναι οι τελευταίοι στίχοι που τις γράφω.

Μετάφραση  Βασίλης Λαλιώτης

 ( από την ποιητική συλλογή "Είκοσι Ερωτικά Ποιήματα κι Ενα Τραγούδι
   Απελπισμένο " ) 

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Η εποχή του Διαφωτισμού για ... βιαστικούς


Με αφορμή έναν έπαινο ...


                                             Γεώργιος Κουλιανός
 
Πάντοτε θα υπάρχει
Ενα χρυσόμαλλο δέρας
Και μια ρότα για να το βρεις

Κι όσο υπάρχει
Τόσο βαρύ το χρέος
Τόση ανάγκη
Ν' αποκτήσεις την Αργώ σου

Φίλοι πολλοί θα σε συντρέξουν...

Θα φέρουν ξάρτια και κουπιά
Βαριές καδένες κι άγκυρες
Ολα για το σκοπό σου καμωμένα

Θα βρεις και κωπηλάτες
Πρόθυμους πολύ κι εργατικούς

Θα ξεκινήσεις το πρωί
Με φουσκωμένο σθένος
Θ' ανάψουν φρυκτωρίες
Σε κόλπους και ακτές
Να βρουν οι ανάγκες μας
Νοήμονες πορείες

Γιατί το φως ανέκαθεν
Πάντοτε έδειχνε τη λύση
 
 
Με αφορμή τον άρτι αφιχθέντα Α΄έπαινο του 6ου Πανελλήνιου Ποιητικού διαγωνισμού του λογοτεχνικού ομίλου Αγρινίου "Κ. Χατζόπουλος" στον Γεώργιο Κουλιανό ,  με μεγάλη χαρά άρπαξα κυριολεκτικά την ευκαιρία να παρουσιάσω άλλο ένα ποίημά του . Ο Γεώργιος Κουλιανός υπηρετεί ως φιλόλογος στη δημόσια εκπαίδευση και είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του .

Ο ορθός λόγος εναντίον της προκατάληψης ...

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ο καθημερινός εφιάλτης που λέγεται " δεν αξίζει τον κόπο "

 
 
Άραγε τι αξίζει τον κόπο σε μια εποχή βιασύνης , όπου το ζητούμενο είναι πρωτίστως η ταχύτητα στην παραγωγή του αποτελέσματος κι όχι το ίδιο το αποτέλεσμα και η ποιότητα που το χαρακτηρίζει ; Γιατί να κοπιάζει κανείς , αφού ο κόπος πιθανόν να απαιτεί χρόνο ;
΄Αραγε αξίζει τον κόπο ο αγώνας για ένα αβέβαιο αποτέλεσμα , όταν νιώθεις αδύναμος να επηρεάσεις τις εξελίξεις ή πολύ περισσότερο , όταν η αίσθηση ότι οι εξελίξεις σε υπερβαίνουν είναι έντονη και κυρίαρχη ;
Σε μια κοινωνία σύγχυσης και ηθικής κρίσης που οι θεσμοί και οι ιδέες  έχουν ευτελιστεί και έχουν πάψει να εμπνέουν , σε μια κοινωνία που ο σκοπός αγιάζει όλα τα μέσα και η ανάγκη πείθει για απραξία πώς να ορίσεις τι αξίζει τον κόπο ;
Κι αν δεν αξίζει τον κόπο να εγκαταλείψουμε τις βεβαιότητές μας για το ταξίδι του Οδυσσέα ή για να αναμετρηθούμε με τα όνειρά μας , η ύπαρξή μας δικαιώνεται όταν γίνεται ξένη , όταν στενεύουν καθημερινά τα όρια των ελπίδων μας ;
Μήπως η μιζέρια που την καλύπτει η απατηλή αίσθηση ασφάλειας που δίνει η υποταγή στο γνωστό , στο άνωθεν δοσμένο αξίζει περισσότερο ; Αν το κριτήριο είναι μόνο η πλούσια Ιθάκη , ίσως η απογοήτευση και η χαύνωση να είναι η απάντηση που αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε ...
΄Ισως πολύ απλά αξίζει ο κόπος , όταν στερεώνεται σε αξίες , όταν παλεύεις ενάντια σε ό,τι  εξαθλιώνει την ύπαρξη , όταν μοχθείς ενάντια σε ό,τι σε αλλοτριώνει και δε σε αφήνει να ονειρεύεσαι την επόμενη μέρα και να βάζεις στόχους  ...
 
 


Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

" Η ομοιότητα μπορεί να περιμένει " η ζωή ποτέ ...

"΄Εγινα η αλλαγή που ήθελα " λέει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος , ας το έχουμε κατά νου στους αγώνες που δίνουμε για τις σημαντικές αξίες και στόχους της ζωής μας .

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Γεώργιος Κουλιανός , Πάλι ο αχθοφόρος χρόνος...


                                                                        Γεώργιος Κουλιανός

Πάντοτε φοβόμουν
την εντέλεια των άψογων δεικτών
προπαντός εκείνων που δείχνουν
των απογνώσεων το ρυθμικό πέρασμα
εκείνων που ξεσκεπάζουν
των μαχών το μυστικό αποτέλεσμα

πάντοτε με ξένιζε...

η συμπαιγνία των άπληστων δεικτών
στο παλιό ξύλινο ρολόι του τοίχου
(κι αυτού η παγωμένη στάση ύποπτη)
Η αγχωμένη βιάση προς το μεσονύχτι
το άσκοπο πήγαιν΄ έλα του εκκρεμούς
το εκκωφαντικό τικ τακ προς τον κωφάλαλο κόσμο
(τον απρόθυμο γι αφυπνίσεις κι αναμετρήσεις)
προσηλωμένοι σαν αγάλματα
σ΄ αυτό το επίμονο τικ τακ…

ίσως γι αυτό χάνουμε
όλους τους πολύτιμους ήχους…


Χωρίς να σε βλέπω


Χωρίς να σε βλέπω                                          Τίτος Πατρίκιος
 
Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις....

Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου
όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μη με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.


 

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

" ... να πηγαίνω στο σχολειό ..."


Τα σχολεία τα χτίζουν οι δάσκαλοι που επιμένουν στον αγώνα για να γκρεμίσουν τους τοίχους της προκατάληψης , του φθόνου , του φόβου , της ηττοπάθειας , της χαύνωσης και της απογοήτευσης και οι μαθητές που αφήνουν τις βεβαιότητές τους για να στερεώσουν τα παράθυρα της σκέψης και τις θύρες της έμπνευσης , παλεύοντας να μη γίνει η ολιγοψυχία και η φθορά το πεπρωμένο τους .

Με το φως του Σεπτέμβρη ...

   
 
Μακάριοι όσοι μη έχοντας απωλέσει την ελπίδα αναγνωρίζουν ακόμη την ομορφιά του κόσμου , την αιχμαλωτίζουν και την αποδίδουν γενναιόδωρα ακέραιη και φωτεινή σε εμάς που μας βαρύνουν ελλείμματα αγάπης , ανοχής , θάρρους , επιμονής , χρόνου , υπομονής και ευαισθησίας , για να ξυπνήσει μέσα μας ό,τι δεν παραδόθηκε οριστικά στη φθορά . Καλό μήνα να ' χουμε και με το καλό να ξεκινήσει ό,τι προσμένουμε ...
 

 


Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Από τον Ορέστη του Βάρναλη στον Ορέστη του Γκάτσου




Ορέστης 

Ένα παιδί ένα παιδί
βρήκε στο δρόμο ένα κλειδί
και σε δυο μήνες
έφτασε απ’ έξω απ’ τις Μυκήνες.

Ποιος θα το δει ποιος θα το δει
ποιος θα γνωρίσει το παιδί;

Είχε σταθεί είχε σταθεί
το σπίτι του να θυμηθεί
κι από μια πύλη
κόκκινο του πέταξαν μαντήλι.

Ποιος θα το δει ποιος θα το δει
ποιος θα μιλήσει στο παιδί;

Μοίρα κρυφή μοίρα κρυφή
στείλε την κόρη κι αδερφή
για να του φέρει
πέτρινο στο χέρι του μαχαίρι.

Ποιος θα το δει ποιος θα το δει
ποιος θα πονέσει το παιδί;

Μα το παιδί μα το παιδί
ήταν αηδόνι σε κλαδί
και πριν βραδιάσει
πέταξε και χάθηκε στα δάση.

Και το κλειδί και το κλειδί
κανένας άλλος δε θα δει.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Κώστας Βάρναλης , Η Μπαλάντα του κυρ Μέντιου



Η Μπαλάντα του Κυρ Μέντιου
Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Λουκάς Θάνου
 Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης


Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό  
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι
αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό 
και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά
   
 Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί
     
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Λέσχη Ανάγνωσης 5ου Γυμνασίου Ιωαννίνων



Στο πρόγραμμα της Λέσχης Ανάγνωσης του 5ου Γυμνασίου που ξεκινάει την επόμενη εβομάδα θα διαβάσουμε το μυθιστόρημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη " Πυθαγόρεια Εγκλήματα " που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις .


Μίλτος Σαχτούρης , Τα δώρα

Μίλτος Σαχτούρης

ΤΑ ΔΩΡΑ


 Σήμερα φόρεσα ένα
ζεστό κόκκινο αίμα
σήμερα οι άνθρωποι μ' αγαπούν
μια γυναίκα μου χαμογέλασε
ένα κορίτσι μού χάρισε ένα κοχύλι
... ένα παιδί μού χάρισε ένα σφυρί
Σήμερα γονατίζω στο πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στις πλάκες
τα γυμνά ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν

τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό
Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν
τι κάνει; την καρδιά μας καρφώνει;
ναι τη καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής

 
 


Χλόη Κουτσουμπέλη , 'Ακρως Ερωτικό και Απόρρητο

ΑΚΡΩΣ ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ

Ότι υπήρξε Συμπαιγνία
όλοι πια το καταλάβαμε
ότι αυτό το σώμα δεν είναι απλό κορμί
άβυσσος είναι που πεινάει
το εμπεδώσαμε
ότι έπρεπε να φτύσουμε τότε τα κουκούτσια
γιατί το Μήλο ήταν διωγμός
και όχι ευτυχισμένη απόδραση
από γαλήνιο εφιάλτη
το γνωρίζουμε καλά.
Ότι δεν είμαι το πλευρό η
ή δεξιά σου άτρωτη φτέρνα
αλλά γυμνή κι εγώ
καταδικασμένη να σε ψάχνω στους αιώνες
μέρος κι αυτό της γνώσης που δεν έπρεπε.
Πρέπει να φύγω πάλι.
Από τον θάνατο του έρωτα
προτιμώ την μοναξιά. .

Νίκος Καζαντζάκης