(1917-1981)
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ΄ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι απο τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποιός είναι τούτος που αναλίσκεται υπερήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο Ποιητής μοιράζεται στα δύο.
2 σχόλια:
Πολύ ωραίο απόσπασμα διάλεξες...
θέλω να σου μεταφέρω κι εγώ ένα, από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ:
"Άλλαξε τον κόσμο, το έχει ανάγκη"
Mε ποιον δε θα καθόταν ο Δίκαιος
αν ήτανε να βοηθήσει έτσι το Δίκιο;
Ποιο γιατρικό θα ‘ταν πολύ πικρό
για τον ετοιμοθάνατο;
Tι βρωμιά δε θα ‘κανες
τη βρωμιά για να τσακίσεις;
Aν επιτέλους μπορούσες τον κόσμο ν’ αλλάξεις, δεν θα
καταδεχόσουν να το κάνεις;
Ποιος είσαι;
Bυθίσου στο βούρκο
αγκάλιασε το φονιά, όμως
άλλαξε τον κόσμο: το ‘χει ανάγκη.
(Στο τέλος του έργου, ο Xορός συμπληρώνει:)
Xρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:
Oργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάχτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.
Kατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Mονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς
την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.
(Aπό το θεατρικό έργο «H απόφαση» -
Die Massnahme -, 1930)
Πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο κείμενο Μαριάννα. Δε συμφωνώ μόνο στο σημείο που εννοεί ότι ο σκοπός μπορεί να αγιάζει πάντα τα μέσα , γιατί αυτό κάποτε γίνεται άλλοθι για ανήθικες πράξεις. Σ' ευχαριστώ που μου το έστειλες.
Δημοσίευση σχολίου