Η απατηλή λάμψη των άτολμων λύσεων

" Ἄχ, ποὖσαι νιότη, ποὔδειχνες πῶς θὰ γινόμουν ἄλλος! "

                           Κώστας Βάρναλης , Πρόλογος (Σκλάβοι Πολιορκημένοι)

    Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας  συχνά χαρακτηρίζουμε μια κατάσταση ως βιώσιμη όχι από αισιοδοξία και με τη διάθεση να τη διορθώσουμε,  για να βελτιωθεί , αλλά με την αντίληψη ότι , αν λειάνουμε τις προεξοχές του προβλήματος αντί να το αντιμετωπίσουμε στο σύνολό του , αυτό μ' ένα μαγικό τρόπο θα εξαφανιστεί . Με την τακτική αυτή καταφέρνουμε να μη θίξουμε τα κακώς κείμενα και να θεωρούμε ότι ταυτόχρονα αλλάζουμε τα πράγματα . Η πίτα μένει ακέραιη και ο σκύλος είναι χορτάτος ή έτσι μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε ... Γιατί έρχεται η στιγμή που ,  όσα αρνηθήκαμε να αντικρίσουμε ,  ορθώνονται μπροστά μας και με τις διαστάσεις που έχουν πάρει είναι πλέον αδύνατο να συνεχίσουμε να τα αγνοούμε ...

     Απαιτούν τότε σοβαρή και ξεκάθαρη στάση , υπευθυνότητα και όχι σπάνια γενναίες αποφάσεις που μπορεί να μας φέρουν σε ρήξη με τις ευκολίες και τις σιωπηρές μάταιες συμβάσεις μας . Το άλλοθι που πρόσφερε το μερεμέτι και το στρογγύλεμα δε μας διασώζει πλέον και η κρίση μοιραία φανερώνει την απατηλή λάμψη του βολικού μας μύθου ...