Μάνα
Το διάνεμά σου μεσ’ στο σπίτι
Σαν να μην έχεις φύγει από καιρό.
Κάπου-κάπου θαρρώ πως τις νύχτες
Κάποιος ποτίζει το βασιλικό
Και σα δροσίσει τα χαράματα
Κλείνει απαλά το τζάμι.
Νά ρχεσαι
Να με ξυπνάς
Και να μου σκεπάζεις την πλάτη
Όπως τότε.
Να μου διαβάζεις στη γωνιά μας
απ’ το παλιό αναγνωστικό.
Έχει άλλη γλύκα ο Παπαδιαμάντης
απ’ το στόμα σου, μάνα
Άλλο βάρος τα Συναξάρια.
Τέλος Αυγούστου
Ύστατες προσπάθειες παράτασης του Καλοκαιριού!
Καθηλωμένη κάτω απ’ τ’ αρμυρίκι
Κάνω πως δεν τα βλέπω τα καράβια.
Ακίνητη, το επόμενο προσμένω
Έρχεται γύρω στα μεσάνυχτα.
Πιάνει Αστυπάλαια κι’ Αμοργό.
Κι’ έχει ένα φεγγάρι τον Αύγουστο!
Ίσως το επόμενο, το γρήγορο
που πιάνει Πειραιά χαράματα.
Μα με προσπέρασε κι’ αυτό.
Κι’ οι αποσκευές μου αζήτητες στην προκυμαία.
24 Αυγούστου 2007
Πώς να πατήσεις στην ορεινή χώρα;
Έτσι που έγινε απ’ την αλμύρα η ψυχή σου.
Και τα μάτια της
Έτσι που άνοιξαν πελώρια
Πώς να τα κλείσεις πάλι.
Νόνη Σταματέλου , Παιχνίδι αιχμηρό , Gutenberg , Δεκέμβριος 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου