Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Καμιά φορά τα βράδια, ιδιαίτερα όταν βρέχει , ο νους μου ταξι-

δεύει -πιο συχνά στα παιδικά μου χρόνια. Και τότε ξεπροβάλλει

ο καθηγητής του βιολιού. Φορούσε μια ξεθωριασμένη ρεντικότα

και μια περούκα μαδημένη - γελούσαμε μαζί του . Αλλά όταν

μετά το μάθημα έμπαινε η μητέρα στην κάμαρα(για χάρη της

ίσως) έπαιζε κάτι διαφορετικό - μια μελωδία ήρεμη και σοβαρή

που μας έκανε να σοβαρευόμαστε κι εμείς άξαφνα , σα να

μαντεύαμε αόριστα ότι στο βάθος η μουσική δεν είναι

πάθος ή όνειρο , νοσταλγία ή ρεμβασμός

αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.

Τάσος Λειβαδίτης, Βιολέτες για μια εποχή